Ο βιασμός δεν είναι παιχνίδι, αλλά κακουργηματικού χαρακτήρα πράξη. Και ως τέτοια πρέπει να γίνεται αντιληπτή στο δημόσιο λόγο, όταν καταγγέλλεται. Επομένως, πρέπει να εξοβελιστούν, εφεξής, χιτσκοκικά ερωτήματα τύπου «γιατί τώρα;», αλλά και η σιγουριά, με την οποία υποψήφιοι «βάρδοι» διηγούνται την ιστορία της Σοφίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Προφανώς, υπάρχουν περιπτώσεις που θα προσπαθήσουν να κεφαλαιοποιήσουν τη δημόσια προβολή ή και να καπηλευθούν το κύμα του ελληνικού #MeToo. Γι’ αυτό και απαιτείται ψυχραιμία και νηφαλιότητα στο δημόσιο λόγο. Η «ταμπελοποίηση» θύματος και θύτη πρέπει να είναι προϊόν αποφάσεων του κράτους Δικαίου και όχι της λανθάνουσας κοινής γνώμης. Το στίγμα του θύτη δεν σβήνεται εύκολα. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να αποδίδεται άκριτα σε πρόσωπα.

Οφείλουμε να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο αθλητικό κόσμο. Για εμάς, για τα παιδιά μας και για όσους υπηρετούν και θα υπηρετήσουν το Εθνόσημο. Οφείλουμε, όμως, να το κάνουμε με γνώμονα την αξιοπρέπεια, αλλά και το δικαίωμα στην ισονομία που έχει κάθε -παραβατικός ή μη- Έλληνας πολίτης.