tomanifesto.gr

Η επόμενη ημέρα μιας αλλοπρόσαλλης αντιπολίτευσης

«Ένας πολιτικός σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ένας statesman, τις επόμενες γενεές», είχε πει κάποτε ο ιστορικός Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Ήθελε, έτσι, να αποτυπώσει την διαφορά της ηγεσίας από την ευκαιριακή και κοντόφθαλμη πολιτική συμπεριφορά. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο αυτών γνωρισμάτων είναι το όραμα. Αυτό είναι που μπορεί να διαχωρίσει τους καλούς
από τους κακούς πολιτικούς, την ήρα από το στάρι, όπως λέει και ο λαός μας.

Και πάμε, τώρα, στην ελληνική πραγματικότητα που τις τελευταίες εβδομάδες περιδινείται, όπως είναι λογικό, γύρω από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και από την ακατάσχετη υποσχεσιολογία εν όψει εθνικών εκλογών.

Με τον συνταγματικό χρόνο της Κυβέρνησης να εκπνέει (αρκετά δύσκολο επίτευγμα στην χώρα μας), οδεύουμε ολοταχώς για τις πρώτες κάλπες. Κάλπες που έχουν ήδη ναρκοθετηθεί με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, αλλά και από τις φιλοδοξίες ορισμένων για μια «κυβέρνηση ηττημένων».

Μιας Κυβέρνησης, δηλαδή, που θα αγνοήσει εντελώς το πρώτο κόμμα και κατ’ επέκταση την λαϊκή ετυμηγορία. Και θα προσπαθεί να βρει συγκολλητική ύλη για τις κορυφές κομμάτων που έως τώρα επενδύουν στην πόλωση, την σκανδαλοθηρία και εσχάτως στην πολιτική τυμβωρυχία.

Πρώτο συστατικό αυτής της αποτυχημένης φόρμουλας διακυβέρνησης θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ο ίδιος απέδειξε την περιφρόνηση του για τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς με έναν ιδιότυπο ακτιβισμό, ενώ, τώρα, προσπαθεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από μια -χωρίς προηγούμενο- τραγωδία.

Με κακοστημένα σόου σε κτίρια τηλεδιοίκησης που η δικιά του Κυβέρνηση δεν παρέδωσε. Δηλητηριάζοντας με fake news την κοινή γνώμη και αποδεικνύοντας σε κάθε ευκαιρία πως δεν θέλει η χώρα μας να επουλώσει τις πληγές της και να προχωρήσει μπροστά.

Παράλληλα, φροντίζει λίγο πριν τις εκλογές να μας υπενθυμίσει ότι το DNA του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένο με τον «αψύ» Παύλο Πολάκη. Μετά από 17 ημέρες παράλληλων βίων, επέλεξε να σμίξει ξανά με τον χυδαίο και επικίνδυνο λαϊκισμό του διαχρονικού του συντρόφου και να αποχαιρετήσει οριστικά τη νηφαλιότητα και την υπευθυνότητα.

Με συνθηματολογίες τύπου «να φύγει» αυτή η Κυβέρνηση, συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις και ένα νέο, μη κοστολογημένο και γεμάτο ανέξοδες εξαγγελίες «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», αναμοχλεύει τις μνήμες της περιόδου 2010-2015.

Η εντολή σχηματισμού αυτής της Κυβέρνησης θα αλλάξει, ωστόσο, πολλά χέρια.

Πρώτα, θα πάει στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που συνεχίζει να επενδύει στην ακυβερνησία μετά την πρώτη κάλπη. Αποπειράται να αναλάβει πρωτοβουλίες ρυθμιστή, ενώ τελικά απορρυθμίζει τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος μας.

Κατόπιν, στο ΚΚΕ που, χθες, εγκαινίασε μια νέα περίοδο εξωστρέφειας και «εξαγόμενου συνδικαλισμού», καθώς ο αρχηγός του μετέβη στο Παρίσι για να διαδηλώσει κατά του συνταξιοδοτικού νόμου του Μακρόν.

Έπειτα, στον Γιάνη Βαρουφάκη που, αυτόν τον καιρό, αρνείται να διευκολύνει το έργο της αστυνομίας και «προστατεύει» πολιτικά τους δράστες της επίθεσης εναντίον του. Επιπλέον, αφήνει ανεξέλεγκτους τους βουλευτές του να αποκαλούν δολοφόνους τα μέλη του κυβερνώντος κόμματος και να εκφασίζουν το ναό της Δημοκρατίας.

Συμπληρωματικά, υπάρχει και η αστάθμητη μεταβλητή του Κ. Βελόπουλου, που έχει επιδοθεί, τις τελευταίες εβδομάδες, σε αναμάσημα θεωριών συνωμοσίας για τα Τέμπη. Θεωρίες, τις οποίες ο Πρωθυπουργός της χώρας κατέρριψε σε συνέντευξη του.

Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες βλέπουν μια Κυβέρνηση αποφασισμένη να τα αλλάξει όλα. Να συγκρουστεί με βαθύρριζες νοοτροπίες και τις παθογένειες του κράτους μας. Μια Κυβέρνηση που έχει να επιδείξει έργο σε όλους τους τομείς, που κατάφερε να διαχειριστεί κρίσεις παγκόσμιας εμβέλειας, να ενισχύσει την αμυντική θωράκιση της χώρας, αλλά και το διεθνές της κύρος. Μια Κυβέρνηση με έναν Πρωθυπουργό που έχει όραμα, αλλά και τον τρόπο να το υλοποιήσει.

Οι πολίτες γνωρίζουν πως να συγκρίνουν και να αποφασίσουν την ώρα της κάλπης. Η κρίση τους δεν μπορεί να επηρεαστεί από τον αμοραλισμό που προάγει η αντιπολίτευση ως κανονικότητα για την πολιτική ζωή του τόπου μας.

Γνωρίζουν πως μέσα σε έναν «ωκεανό» πολιτικών, πρέπει να εμπιστευτούν τον statesman. Με γνώμονα το μέλλον της χώρας, το δικό τους, αλλά κυρίως των παιδιών τους.

https://tomanifesto.gr/christinas-tsiligkiri-i-epomeni-imera-mias-alloprosallis-antipoliteysis/?fbclid=IwAR2cSvo1CT20hhN4yrCtvnY7-ultktXL738qUN-RRDW4X5RkWgGhw4w7bhw

tomanifesto.gr - 24/03/2023

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Χριστίνα Τσιλιγκίρη

Social